365 ημέρες και ακόμα δε μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω
σου.
365 ημέρες και δεν περνάει ώρα που να μη λαχταρώ να σε δω,
να σε αγκαλιάσω, να σε σηκώσω ψηλά.
365 ημέρες και δεν έχει περάσει νύχτα που να μην έρθω πάνω
από το κρεβάτι σου να ακούσω την ανάσα σου.
365 ημέρες και έγινες παιδάκι.
365 ημέρες και έγινες παιδάκι.
Κάθε επόμενη μέρα
ήταν και καλύτερη από την προηγούμενη.
Ένα ανθρωπάκι μικρό που άνοιγε τα μάτια και τα ξανάκλεινε.
Κράταγε ότι ήθελε από ότι έβλεπε και ξανακοιμόταν.
Μια ημέρα, το περσινό καλοκαίρι ξύπνησες πολύ πρωί, ξύπνησα
κι εγώ, μου έσκασες το πρώτο σου χαμόγελο και ξανακοιμήθηκες. Εγώ δεν
ξανακοιμήθηκα.
Οι πρώτοι σου ήχοι, οι πρώτες σου συμπάθειες και
αντιπάθειες.
Η πρώτη φορά που στάθηκες όρθια, το πρώτο σου δοντάκι, το
πρώτο σου μπουσούλημα, η πρώτη σου κίνηση για να σε πάρω αγκαλιά, τα πρώτα σου
βήματα… Και στιγμές που προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου γιατί μπορεί να μην τις κατέγραψα,
ψάχνω σε φωτογραφίες και δεν τις βρίσκω.
Και τώρα είσαι ένα κοριτσάκι 365 ημερών σκανταλιάρικο,
ζωηρό, γεμάτο τσαχπινιά και σκέρτσο και πολυλογού σα γνήσιο θηλυκό... Ανοίγεις και
αδειάζεις όλα τα ντουλάπια, χορεύεις με ότι μουσική ακούς, αγγίζεις τα
λουλούδια στις γλάστρες, ξετρελαίνεσαι με τις γάτες, θέλεις να φτιάχνουμε καφέ
και απαιτείς αγκαλιά!
365 ημερών ανθρωπάκι.
365 ημέρες από την ημέρα που γεννήθηκες.
365 ημέρες από την ημέρα που γεννήθηκα πάλι κι εγώ.
365 ευτυχισμένες ημέρες που σου ανήκουν.
Και οι επόμενες ημέρες που θα έρθουν θα σου ανήκουν κι
αυτές.
Χρόνια σου πολλά
μικρή μου.
